Automatic-rock.nl

Dikwijls weten we niet goed hoe we de schuin aflopende dakvlakken van bijvoorbeeld de zolder moeten aanpakken. We tobben dan met name over die loze hoeken, waar je zo moeilijk bij kunt komen en waarin geen enkele kast past. Het gevolg is dan vaak een dorado voor muizen, die zich in de rommel- en stofnesten best vermaken. Maar de heer C. Zwijnenburg uit Lekkerkerk dacht daar anders over en heeft dit probleem op originele wijze opgelost. Hij construeerde ruim 4.5 vierkante meter plank ruimte voor nog geen twee tientjes aan materiaalkosten.

Afvalmateriaal
En nu horen we al vele lezers mompelen: "Moet je om zo iets te bedenken niet erg technisch zijn?" Volgens de heer Zwijnenburg. die van beroep werktuigbouwkundige is, kan elke kantoorman iets dergelijks bedenken. Het hele geval is uiterst simpel van constructie. Veel meer is het een kwestie van originaliteit. Gewoon een vluchtige gedachtenschets, die uiteindelijk tot een uitvoerbaar idee leidt. Dan is het echter wel zaak om een slim gebruik te maken van niet al te dure materialen, zodat het geheel betaalbaar blijft. Voor het verwezenlijken van deze nuttige bergruimte werden de materialen her en der op de kop getikt. Vaak was het niet meer dan afval. zoals de stukjes hoekstaal, die de heer Zwijnenburg bij de plaatselijke smidse zag liggen. Het board van de planken was van een incourante maat en dus goedkoper. Hoe waardevol zo'n idee wel is, merk je pas, als de zolderruimte wordt betreden. Van rommel is niets te zien. Het bergrek bevindt zich keurig achter een gordijntje. Wel, we trekken de gordijntjes open en gaan de constructie eens nauwkeuriger bekijken.

Zadels
Het principe van de constructie is, dat de planken door middel van zadels aan touw hangen. Die zadels, in de praktijk gebruikt voor het vastklemmen van elektriciteitskabel op muren, komen hier uitstekend van pas. Ze zitten vastgeklemd op het touw (grove en sterke vezels) en vormen het oplegvlak voor de planken. De planken (geen massief hout. want dat zou veel te duur worden) zijn samengesteld uit latten en board, met op de hoeken multiplex om de zadels op te vangen Met een waterpas werd het hele zaakje recht afgesteld. Het touw (in feite de gehele constructie dus) hangt op zijn beurt weer aan het dakschot via een oog. een zadel en een hoekprofieltje. Op het dakbeschot werd het hoekstaal bevestigd met tuimelboutjes (verdeeld over drie planken om doorbuiging te voorkomen). terwijl bij de gording houtdraadboutjes werden gebruikt. Het rek kan ook niet schommelen. want het touw is op de vloer bevestigd aan een oogschroef, die weer met een plugje in de vloer zit.

Uitdaging
„Als het klaar is, ga je pas beseffen, welke voordelen in het werkstukje sluimeren". zegt de heer Zwijnenburg, "mochten we nog eens gaan verhuizen, dan kunnen we alles gemakkelijk demonteren en snel weer opbouwen. Ook zou het rek heel goed kunnen dienen als afscheiding tussen twee kamers. vooral na het fineren van de planken".
Natuurlijk behoeft u dit idee niet klakkeloos over te nemen. Neem de situatie thuis eens rustig in ogenschouw. dan rolt er na wat wikken en wegen vanzelf wel een eigen vondst uit de bus. Maar of het goedkoper kan dan dit steridee valt te bezien. Misschien een uitdaging?